Montag, 22. Juni 2009

merab arabuli

გაზაფხულ 

მიდი-მოდიან ღრუბელნი,
მთათ წვერნ ნისლებად ბოლავენ,
გიჟმაჟი მარტის დღეები,
ფიფქებით ჩამოგვქოლავენ.

გაზაფხულ იებს დაიტყობს,
მოანძელებს მზისპირებს,
ჩრდილებში დამრჩალ ზამთარი,
ბალღივით წამოიტირებს.

მთისკენ მიმავალ ბილიკებს,
წაეკიდება სიმწვანე...
ხეები ახალ გაზაფხულს,
კვირტებად გამოისხამენ.

სოფელს შერჩენილი ბებერი ხევსურები... 

-ნეტა,
ე წყალნ თავქვ რად მიდიანავ,
-ჩვენაც ჩავუყვებით წყალსავითა,
მოდი,
აეს ყანწიც გადამისვი,
არაყათ კიდევაც ამავიტან.
-დადეგ!
უკვე ცისპირ შამაგვემტვრა,
კლოვ გავუგონთთდებით,
არახელა.
ეს თქვა,წეკვა ჩუმად გაახვია,
ბოლ სულში ეცა და ჩაახველა.
-მახსონს,
ერთხან როსამ გადავლოთდი,
დიაცმ,
აღარ შასვავ დამაფიცა,
ეხლა აღარვინ მყავ დამფიცები,
აი ზენ აყრავა კუთვნილ მიწა.
მერე ხელ ჭიქისკე გააცოცა,
-ესივ შაუნდნასავ შამამბრუნავს,
იმდენ მინახავო ცხოვრებაში,
ამ გულს,
ვეღარავინ გამიკურნავს.
-მგონი,
ამ წელს დიდ თოვლ გვემუქრების,
უკვე ჩამოთეთრდა მთების წვერებ.
სოფელს ორ კინკილა შავსჩენიორთ,
აბა შვილ-ზლებს აქ რა გააჩერებს.
უკვე, ჩვენ-ჩვენ დრო-ჟამ გადავძოვეთ,
თმასაც გაერია თოვლისფერა,
აღარც სიკვდილ-ოხერ აღარ მადის,
ნეტა ღმერთმ როდისად დაგვიწერა.
ისხდნენ,
ღამეს მხრებზე ილეწავდნენ,
ცეცხლზე შეჰყინვოდათ ორთავ მზერა
და არც გაუგიათ ფიქრში წასულთ,
მზე როდისღა ამოემთისწვერათ.

ღრეობა 

- მოხველ მშვიდობით, სტუმარო,
მოდი, ტაბლასთან დაჯე და
- დამხვდით... 
ამოსთქვი, ღამემაც
ცა ვარსკვლავებით აჭედა.
ვათეთრებ შუაღამისფერს,
ყანწ ჟიპიტაურს ვიწურავ...
ტაბლას ატყვია ხინკლები,
სიფხიზლის კარებს მივხურავ.
- ლუკმა მიაყოლ!
მწარე ას.
- რა ლუკმა, დადექ არიქა!
სასმელმა გონი ამხადა,
დავეძებ ბალალაიკას.
- ეჰეჰეი!
დაჰკათ ვაჟებო...
ჰაი დედასა მტრისასა.
ქალავ,
შენ შორით ნუ მივლი,
თორე ავჰკმიჭე მიწასა.
თენდება, დილამ ახვეტა,
ღამე,
ნისლიან, ბინდიან,
ერთ საკართანოც გადავსვი,
თოლებში ცეცხლი მინთია.
- მომგვარეთ ჩემი თეთრონი,
წინ გზა მიმელის საძნელო,
მოდი...
შამაჯე გავაზე,
ჩემთან წაგიყვან ქალბნელო.
- არ გინდა?!
ეგიც არცარა...
მარტო შავჰკივლებ შარასა,
ვერცაით გადავეჩვიე 
ლოთობას წარამარასა...




სიკვდილის წინ 


არა, არ მინდა,
ჯერ ისევ ვეტრფი...
ცვრიან ბალახს და დილის ალიონს,
მაცადე ბარემ ბოლომდე მოვწევ,
ჩემი ცხოვრების მწარე ყალიონს.
მივეფერები ბოლოჯერ იებს,
გზას დავულოცავ არაგვის ტალღას.
დედას ვუტირებ!
ზედ გადავამტვრევ
სიკვდილს იმ თავის ცელსა თუ ნამგალს.
მერე მშვიდობით,
ამაყად წავალ.
გავყვები საით...
ამ გზებს ვინ იცის.
იქაც სამოთხედ ალბათ მთა არის,
ჯოჯოხეთად კი ალბათ თბილისი!
საგძლად წავიღებ,
მე თქვენს სიყვარულს.
გინდაც განვლილ გზას,
ნუ მომიწონებთ,
თითოჯერ მაინც ასწიეთ ჭიქა,
თითო სასმისით მე მომიგონეთ.
ცრემლით მიგლოვებს ჩემი ლამაზიც,
თან გამაყოლებს ცვარ-ნამს თვალისას,
ვახმეეე...
არ მინდა და მაინც ვანგრევ,
ოცნების კოშკებს ერთი ქალისას.
წავედი!
ბოლოს რა ლამაზია,
კლდის ფხაზე მჯდარი ნამგალა მთვარე.
ბედნიერი ვარ...
ჩემი ბილიკი,
წელში მოხრილმა არ გავიარე.
ბევრგან კი ვკაფე,
ნარიც, ეკალიც,
ხშირად მკაწრავდა ავი დროება...
და ახლა ვიცი მომეწონება,
ჩემი საფლავი და მყუდროება. 


* * * 

გაწვიმდა ახლა,
ბოროლას წვერს აუყვა ნისლი,
კიშხევ ნადირის სახსენებელს,
გასწყვეტს ალუდა.
სიპნაყარისკენ შაუყვება,
საქონი ძოვით
და მწყემს ინატრებს,
-ეს წვიმაიმც აქცია ლუდად.
დასცეცხლავს მეხი,
ტოტებაწვდილ,
გულდიდა მუხას,
აი, ალუდას შაშხანამაც
კიშხევს დაჰქუხა...
ქარაფში გასხლტა,
აჩრდილივით,
თეთრშუბლა შუნი,
შახე -
სანათა როგორ ისვრეტს,
წიპიდან ბურნითს.
გამოიმზევებს,
ფიცარკლდესთან აშრება ღოლო...
და იის ტუჩზე დაწებებულს,

წვეთს მოვწმენდ ბოლოს.

დედი 

დედი,
სახვალიოდ საგძალ გამიმზადე,
უნდა გადავიარ
ჭაუხ ნისლიანი.
კაი,
რაად სდარდობ,
აღარც ბალღი ვარ და
თოვლიც ცოტაღაა,
შავი და ჭიანი.
დედი,
გახსოვს ალბათ,
ეს რომ გითხარი და
დილას ნაბილიკარს,
ავჰყევ დეკიანის.
მაინც არ იშლიდი,
მაინც ჩამაცმიე,
პაპის ქალბანნი და
პერანგ ჯვრებიანი.
დედი, გეფიცები,
ხარჯიხვ დავთოფე და
მერე გადმაფრენილ,
ქარაფს დავეკიდე.
დედი მაპატიე,
სანამ დავენარცხე,
შენზე ვფიქრობდი და
ალბათ სხვებზეც კიდევ.
დედი,
მე მოვკვდი და
ესეც მაპატიე,
იცი?!
იმ ხარჯიხვსაც,
შუნი დასტიროდა.
ახლა,
ალბათ მამაც,
ჭიქას აიღებს და
ჩემი მასპინძლობით
იტყვის უდროოთას.
დედი,
ჩემ საფლავზე,
იმ შენ იასამნებს,
უდგათ პერიოდი,
ლურჯად შეფერების...
იცი?!
ყოველღამე შენთან მოვდივარ და
შენ თმაში ჭაღარებს,
ჩუმად ვეფერები...

ბებო-პაპანი 

-შენ რად გეტრფოდივ,
შფოთიანსავ,
დამიდგა თვალი...
ბებო ქოთობდა,ხოლო პაპა,
შარობდა მთვრალი.
-შენ დაგაყარევ მიწაივ და
რად სვამდი ამდენს?!
პაპასად შუბლი ჩამოეხმო,
სისხლს ჩამონადენს.
-დაჩუმდი ქალო!
რაც არ ასავ,
საუბრობ იმას...
ცხენ ამისხლტავ და...
შეუკურთხა,
შარას ნაწვიმარს.
არ სტყუვდებოდა და ჩუმჩუმად,
წყრებოდა ბებო.
პაპას ეძინა,
შუაღამე მისძოვდა ბექობს

წავიდათ 

წავიდათ!
ქალაქი არ მინდა,
დღეს მთაში წამოდი...
ავიდათ.
იქ იქნებ გაწვიმდა,
აცივდა
და მზეიც,
ცას ამოუსვლელ ჩავიდა.
გავიდა ზაფხული,
გაჭენდა,
გაფრინდა,
ზამთარ მაგველისო,
ნატვრამდე - ნატვრიდან,
ზაფხული არ მოვა,
არსიდან...
ლექსებს გადავიწერ,
ჩემს სავსე რვეულში...
ფიფქების დაფიდან.
ჩაფიდან - 
არაყს ჩამოვასხამ,
გადავსვამ-დავთვრები,
ვიყვირებ,გავწყრები
და ექოს მოვუცდი...
ამ მთიდან,
ამ კლდიდან.
ამ ტბიდან - 
იახსრის ამოვა ბორგვა და
ყველა გაცოცხლდება,
ბალღობის ზღაპრიდან.
ფიფქები წამოვა...
დაგათოვს
შავ ციდან,
ფანტელ ჩამოგადნა,
სახიდან...
ამ შუა ზამთარში,
ქალაქ რაად გინდა?!
წამო რა...
მთებისკე წავიდათ.......

 

Mittwoch, 17. Juni 2009

zura jishkariani

"მიატოვე ტელევიზორი,
სადაც ჩვენ არ გვანახებენ.
შენი მძინარე დეპრესიული ჟესტები
ჩემი მონატრებული წვიმებია.
ჩემს მიერ დატოვებული აბებია,
ჩემს შიშებზე შენი რეაქციებია.
სექსით შენ ჭამ ჩემს ინდივიდუალობას,
და იჩხერ ჩემს ინდივიდუალობას,
და წოვ ჩემს ინდივიდუალობას.
ყოველ დილით შენ გჭირდება
ყავა, სიგარეტი და მე.
მიატოვე ტელევიზორი,
სადაც ჩვენ არ გვანახებენ,
და იქნებ არც არასოდეს გვანახონ
და ამ ჩემს ფეხებს თუ არ გვანახებენ,
და თუ გვანახებენ,
სასიამოვნოს ვერაფერს ნახავენ,
ვინაიდან ჩვენ არც ფეშენ-ტივი ვართ
და არც ჯანსაღი კბილების რეკლამა...


შენი განმარტოება და ძილი მტვერში
მაგიდაზე ყავით დასვრილი ჭიქები
სიგარეტები და დილა უზმოზე.
შეხედე ობობებს!
ისინი არ აშენებენ სახელმწიფოებს
მეგაპოლისის კანალიზაციებში სულ უფრო იზრდება
დასვრილ ლტოლვილთა რიცხვი.
ცოცხალი მასალა ექსპერიმენტებისთვის
უფასო,შავი მუშახელი,
ტრეფიკინგის მოხალისე ვაგონები
უიღბლოთა და გაკოტრებულოთა ჯარები,
ბომჯები და სისტემის წურბელები,
ხვალისთვის გადადებული პრობლემები
ბუნდოვანი წინათგრძნობით რომ ხვალ შეიძლება აღარც დადგეს....

კომუნისტებს იმედი აქვთ რომ
ისევ აღსდგება თაგვთა ეს უხეში ხროვა,
რომელსაც ისინი მუშათა კლასს ეძახიან.
არა
მე ვიცნობ ობობებს
ანარქისტებს, ნარკომანებს, შეშლილებს,
მაგრამ მათი კუმირები
ადვილად ესადაგებიან ხატებს და პლაკატების სტანდარტებს
და მთელი ყურადღება ტირაჟზე გადააქვთ...
ისინი ქრებიან...
სისტემა დომინოს პრინციპს იმეორებს...
მოადუნე თითები
შეეხე
იგრძეწნი ისტორიის ქმნადობა
შენ პროცესის ქმნადობა ხარ
შენ პროცესის გაგრძელება ხარ..
აღიარე სიმახინჯე და უსამართლობა...
კოჭლი მუტანტების ნაფურთხები...
ობობების ომები...
მოჩანს სილამაზის მკრთალი კონტურები
ჭლექიანი სილუეტების უკან....

ყური დაუგდე
ლიანდაგზე მჯდომიარის იგავ_არაკებს
კიბერნეტიკული ყვავილების სურნელის
შესახებ...
აისივით მოუხელთებელი გრძნობის შესახებ...
შენი ცნობიერების ოპერატორი
უჩვეულო კადრებს აფიქსირებს.
იქნებ მატარებელმა უკვე გადაიარა?
სცენარი დამღუპველი ილუზიაა,
რეალობა არის იმპროვიზაცია.
ყური დაუგდე
ლიანდაგზე მჯდომიარის იგავ_არაკებს.
იქნებ გაიხსენო... ეს შენ ხარ...
მატარებელმა უკვე გადაიარა?

გთხოვ დედა,
დაურეკე ღმერთს და დაუტოვე ჩემი შავ-თეთრი ოცნებები ავტომოპასუხეზე,
მე ძალიან გადაღლილი ვიყავი და ვერაფრით ვიხსენებ იმ ღამეს....

მიატოვე შენი ნაცრისფერი სახლები ძილის ქალაქში.
უიმედობის ქუჩები...
შავსათვალიანი ქანდაკებები.
სუციდის ბიბლიები.
კრიმინალური სტატისტიკა არ არის საუკეთესო პროზა
დღესდღეობით.
ჩაჯექი მუსიკის ავტობუსში
და მიყევი
გარყვნილების ჩემს დისნეილენდთან.
მიეცი დაცვის სანტა_კლაუსებს.
მიეცი ყველას ვისაც არ დაეზარება შენი ხმარება.
გაერთე ნარკოტიკის ატრაქციონზე.
მოდი ჩემამდე შეცვლილი,
დაღლილი, ნახმარი, აპათიური ...
მაშინ ალბათ ჩასწვდები ჩემს ლექსებს
შენი ნაცრისფერი სახლების შესახებ,
ჩემი ბავშვური სიყვარულის შესახებ
შენდამი და არა მარტო შენდამი
დეპრესიისა და ბინძური სექსის ამ მარადიულ ქალაქში.
ამენ!

აბორტი

მე დავტოვე ეს ქალაქი,
რომელიც საავადმყოფოს გავს
სასტუმროში ცივა.
ურთიერთობის ნაგავთსაყრელზე
და მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში ვეძებ
ერთჯერად ნემსებს, შიგ ჩარჩენილი სითბოთი.
რაც ასე აკლია ყველა ამ დედამოტყნულ სასტუმროს
და შენს შეხებებს, იმ დღის მერე...
შენ, ალბათ კარგად გძინავს და გვიან იღვიძებ
და ყავას და სიგარეტს ნაკლებად ეტანები დილაობით
იმიტომ რომ,
მე ვგრძნობ
შენს დასავიწყებლად განწირულ სიზმრებში, შენს
ფერმკრთალ, უშინაარსო სიზმრებში
ისინი ყოველდღე იღვიძებენ
ისინი ეხუტებიან ერთმანეთს
და დაუსრულებლად უყურებენ მზეს და
ვარსკვლავების ვერცხლისფერ წვიმას.
შენს ნახევარწუთიან სიზმრებში
ისინი არაპროპორციულები და ბრმები არიან

1.იარე ნელა
როგორც ღრუბლები იცვლიან ფორმებს ყველა შუქნიშანი გაფუჭებულია
და არასწორ მიმართულებას იძლევა
გუშინ მიტოვებული ბინებისკენ.
ყველა შუქნიშანი სინამდვილეში არ არის შუქნიშანი
ეს მოძრავი ფერები სინამდვილეში
ურთულესი კომუნიკაციური სისტემებია
რომლებიც გვესაუბრებიან სიყვარულზე

ამბობენ რომ
ყველა ქალაქში არის სიყვარულის საიდუმლო ოთახი
რომელსაც უძინარი ერთეულები პოულობენ ხოლმე ღამის 12-ის მერე
იფიქრე მათზე
იფიქრე სიყვარულის საიდუმლო ოთახზე ნეონური გადაღლილობის ქალაქებში
იფიქრე მასზე, როგორც ვარდისფერ აბზე, რომელიც მოგგვრის სითბოს და ძილს


2.იარე ნელა
როგორც წვიმა ეცემა მინებს
ან ფრინველები მიფრინავენ იქ სადაც მზეა
დაიცავი ტუჩებიდან ტუჩებამდე არსებული მოძრაობის წესები
იმისათვის რომ
განუმეორებელი ორგაზმებით შეაღწიო მათ სხეულებში
და როცა ისინი დაიძინებენ მათ სიზმრებში მოკლა ხსოვნა შენზე და წახვიდე როცა გათენდება
მაქსიმუმ წარწერა სიგარეტის კოლოფზე
სამახსოვროდ
მხოლოდ ესე შეიძლება გადარჩე
მხოლოდ ესე შეიძლება შეინარჩუნო



3.იარე ნელა
როგორც პეპლები კორპუსებს შორის საღამოს ჩერნობილში
როცა ტელევიზორით სავსე ქალი ფენს სარეცხს
და კატები ყეფენ როგორც რადიოშიშინი
და შეიკარი ღვედები
მერე რა რომ მანქანაში არ ზიხარ
შეიკარი ეს ზეცისფერი ღვედები
შაჰიდის ქამარივით


როდესაც აინთება წითელი -- ყველა აბონენტი გახდება მიუწვდომელი
როდესაც აინთება ყვითელი -- ჩვენ მოგბეზრდება ერთმანეთი და მოვასწრებთ სიზმრების ნახვას
ყველაფერი დასრულდება სანამ აინთება შემდეგი

როცა გარეთ წვიმს შენ ფიქრობ:
სადღაც პატარა გოგოებს იღებენ
პორნოში სექსი იყიდება
ყოველი ღვთის სიტყვა იყიდება
როცა გარეთ წვიმს შენ ფიქრობ
რა ფერია ტკივილი და რა ფერია ტკივილის მოსვლა
და რა ფერია ხალხი რომლებსაც
ტკივილს აყენებენ როდესაც იღებენ
პორნოში და ამაზე შეიძლება
მშვიდად წერო სტატიები და ლექსები და
ფილმები და პორნოგრაფიული დღიურები
შეგიძლია გაყიდო
და ტკივილი იყიდება
როდესაც ის ეხება სხვებს
როდესაც ჩვენ გვსიამოვებს
გარეთ რომ წვიმს შენ ფიქრობ
რას ფიქრობს მკვლელი
ამ შუაღამეს რას ფიქრობს მკვლელი ამ შუაღამეს
მკვლელი ელოდება რომ დარეკავს ტელეფონი?
და თუ დარეკავს რას ელოდება მკვლელი?
ამ შუაღამეს მილიონი სახელიდან სატელეფონო
ცნობარში
რომელია მისი სახელი:
მან იცის რა ფერია ტკივილი?

როცა გარეთ წვიმს შენ ფიქრობ
რომ შენ არ ფიქრობ
აქ ალკოჰოლი არაფერ შუაშია
და არსებობის გაცნობიერება შეხებასავით არ არის
რას ფიქრობს მეავტობუსე
და რა ფერია მისი უკანასკნელი ტკივილი
სისხლის ამ გუბეში რამდენი თვალი იწვა და საღამოს
ცას უყურებდა
და რა ტკივილისაა მათი ფერი?
რას ფიქრობდა მკვლელი
როცა ღამის სამზე ჩაის ისხამდა
და გარეთ წვიმდა და ის ფიქრობდა
იყიდება ტკივილი
იყიდება შიში
იყიდება შენი დემოკრატიული სწრაფვა
თვითგანადგურებისკენ
როცა გარეთ წვიმს
სადღაც პატარა გოგოებს ხმარობენ ანუსით პორნოში
ინსტრუქციები სიკვდილისათვის
და იდეალური კარიერისთვის
და დააფინანსე აბორტები
და დააფასე აბორტები
,,ყველაფერი რაც შენ იცი _ტყუილია,,



--------------------

გთხოვ დედა
დაურეკე ღმერთს
და დაუტოვე მას ჩემი შავთეთრი ოცნებები ავტომოპასუხეზე.
გაიხსენე ჩემი სუსტი გულისცემა შენში.
მე ძალიან არაფხიზელი და გადაღლილი ვარ,
და ვერაფრით ვიხსენებ შენს ფარულ, ინტიმურ სიზმრებს
რომლებსაც ერთად ვუყურებდით მაშინ
და არაფერი იცოდნენ სხვებმა.
გთხოვ დედა
დაურეკე ამ უაზრო ღმერთს
და დაუტოვე სიჩუმე ავტომოპასუხეზე.
გოგო, რომელსაც ბოლოს ვხვდებოდი ძალიან გგავდა შენ - დედა.
სად არიან ჩემი მეგობრები,
როცა ყოველ დილით ყავას და სიძულვილს ვსვამ
მზის სხივებთან თამაშით.
სად არიან ჩემი მტრები,
როცა ამდენ საბაბს ვიძლევი
და როცა ასეთი ჯვარცმული და გახსნილი ვარ ყყოველდღიურობაზე...
ასე იქცევა ის - რასაც შენ ეძახი სიცოცხლეს
იმად- რასაც შენ ეძახი სტატისტიკას.
ისინი ყველანი ჩემი სიმარტოვის საძებრად არიან წასულები, დედა...
და იმედია მათ უკვე უყვართ ერთმანეთი ტუჩებში,
და უყვართ ერთმანეთი ანუსში,
უყვართ ერთმანეთი თვალებით.
და ისინი უკვე აღარასოდეს დაბრუნდებიან...

დილა # 7127902

ჰორიზონტი შემოდის ქალაქში, როგორც სასწრაფო დახმარების მანქანა
და ჩუმად ზვერავს მძინარეთა გულისფეთქვებს,
ეს გარკვეულ რეაქციებს იწვევს ორგანიზმში
რის შედეგადაც --
-- დილის სიზმრები არაკონტროლირებადია.

ტაქსები ცივ ქუჩებში აჩერებენ თბილ ადამიანებს
და დიდხანს არკვევენ სიმყუდროვის კოორდინატებს.

უსახო სხეულებს და დახუთულ ოთახებს
სამუდამოდ ტოვებენ არალეგალური საყვარლები,
რომლებიც გვანან ჭკვიან ნარკოტიკებს --
დაგვიანებული მზის
-- როგორც მილიარდი ჰიროსიმას --
მოლოდინში.

ეძღვნება ეროვნულ-კოსმიური მოძრაობის გულანთებულ კიბორგ-პატრიოტებს

"თავისუფლება ისე არ მოდის
თავისუფლება ნეოს ხვედრია"
ევრაზიული ხალხური

1.
ალიკა ბალიკამ დალია გომი
ალიკა ბალიკამ დაიწყო ომი
ალიკა ბალიკას არ უყვარს ღომი
ალიკა ბალიკა ბომ!

ალიკა ბალიკამ მოკრიფა რთველი
ალიკა ბალიკამ იპოვა ხვრელი
ალიკა ბალიკა არ არის მხსნელი
ალიკა ბალიკა ბომ!

და
ბომ ჩაქა ჩაქა
ბომბავენ ბომბებით
და
ბომ ჩაქრა ჩაყრა
რომბავენ თრომბებით
და ზიგ ჩაქა ჩაკა და ჰაილ!


2.
-- ვინ ჭამს პატარა, შიდა სივრცის კოსმონავტებს?
ვინ ჭამს პატარა, მრგვალ შიდა სივრცის კოსმონავტებს?
ვინ ჭამს პატარა, მრგვალ და ქათქათა შიდა სივრცის კოსმონავტებს?
ვინ ეწევა შიდა სივრცის კოსმონავტებს უფილტროდ?
ვინ ახრაშუნებს მენტალური პროფილაკტიკის საკონდიტრო ნაწარმს?
ვინ არის ჩვენი თაგუნია?

-- შენ!
შენ!
შენ!

-- რ.თ.უ. შენ,
თეთრო შავო და პლასტმასო.

3.
მარწყვი. ავტომობილი. ძილის კრეშჩენდო გუდაში.

4.
ამბობენ, როცა ადამიანი კვდება
თვალწინ ყველა ოდესმე ნანახი რეკლამა ჩაუქროლებსო,
ყველა ოდესღაც ნანახმა სამზარეულოს დაღლილმა ნათურამ მინდა ჩამიქროლოს,
როგორც ვარსკვლავების მოციმციმე ქარავანმა.
ტყლუმპი. წერტილი.
მორზეს ანბანი ვარ ქართლის დედად გადაცმული.

5.
დაისიდან აისამდე
დაიკარგა პეპელა
კონდოლიზა რაისამდე
მისასვლელი გზები

6.
ანონიმურ გადარჩენილთა ხელოვნება
გაუცნობიერებელი რეფლექსებია
არგადარჩენილ ანონიმურ სოციალურ სუბიექტთა უნებლიე მენტალურ-სექსუალური ქმედებების გაუთვალისწინებელი
შედეგების მრავალგანზომილებიან ეპიდემიურ პარპაშზე სუსტად სტრუქტურირებულ გარემოში.

ლიმნიანი ჩაი და ასფალტის სუნი ადრეული გაზაფხულის წვიმის შემდეგ.

7.
დაულაგებელ ოთახში ვერაფრით ვიპოვე საკუთარი მოთენთილი ხელები.
ისევ პირით მომიწევს კარის გაღება.
ისევ ტრაკით მომიწევს სარეცხის ჩამოხსნა.

8.
მარსიანული ტრაქტორები კომუნიზმისა.

წერილი გმირს

გამარჯობა გმირო
როცა ძველ სატელეფონო ცნობარებში
ეძებდნენ შენს გაცრეცილ სახელს
ხვალინდელი ზეცის არქივებისთვის --
მე მეძინა.

შენ უბრალოდ უნდა აგეკრიფა 022
და გეთქვა რომ --
ხეების სუნი ასდის კედის --
მაგრამ ქარხანებმა გაგიტაცეს და ცეკვავდნენ შენთვის, როგორც ვარსკვლავები და ცხოველები კრიშნას გარშემო.
სამყარო მოსაწყენია ორშაბათობით, გეთანხმები.

აი ასეთი მოულოდნელია ჩვენი ტრაექტორიები
დილის მაღვიძარადან საღამოს კლუბებამდე
დილის ყავიდან საღამოს ზახოდამდე
დილის ცივი ტრანსპორტებიდან ღამის კომფორტულ საწოლამდე
სევდიანი, გმირული და ელეგანტური ორგაზმით
ორ (ან მეტ) ხმაში.

შენ საახალწლო ჩინური მაშხალა ხარ გმირო!
იაფად ნაყიდი ჯადოქრობა ღარიბი კვარტალის ბავშვებისთვის.
როცა დღეები იწვებიან როგორც სიგარეტი ჩემს თითებში
შენ იცი --
ქარხნების სუნი ასდის კედის
შენ იცი
სადაც ამზადებენ მისნაირებს.

შენ ალბათ ცუდ ვარსკვლავზე გაჩნდი
იმიტომ რომ უკვე კარგა ხანია გამაზე საკუთარი სპეც. რეპორტაჟი
(რომელიც არის ცხოვრებაში ერთხელ და მერე არასდროს, ისიც თუ გმირად დაიბადე)
ვინაიდან მათ უკვე გამორთეს თავისი ტელევიზორები, შეჭამეს კაბელები და
წავიდნენ სამსახურში.

არაუშავს. სამაგიეროდ
ჩვენ დაგვრჩა --
ყველა სახის ჯანქი და უამრავი ფერადი სათამაშო
სატელეფონო ხაზები და Am სიხშირეები
იარაღის საწყობები და რემბრანდტის რეპროდუქციები.

გარდა ამისა
მე შევძელი გადამენახა რამდენიმე უცნაური ნოტი
რომელიღაც საბავშვო პიესიდან
ფორტეპიანოსთვის.



Freitag, 5. Juni 2009

gamomdinare iqidan,ro araqartul sivrceshi vcxovrob,qartuli  literaturuli gverdebis datvirtva chemtvis ormagad gaizarda...martalia  is,rac iq ideba,xan momcons,xan ar momcons,tan arc ise xshirad  ideba axlai nacarmoebebi da  tan rac ideba xshirad ukve cakitxuli maqvs xolme,magram rame sakbilos povna  mainc  shesazlebelia xolme...

dgesac sakbilos povnis imedit  shevyavi cxviri lib.ge-se da  interviu dato magradsestan  momxvda tvalshi...

jurnalisti vinme tea yifshidsea,romelsec carmodgenac ki ar  maqvs ,vin ari da  ro ara,iseti sashineli kitxvebi,arc avxedavdi jurnalistis saxels da  gvars...

gamartuli cera, kargi qartulit metyveleba da  saertod profesionalad yofna  garkveul sizneleebtan ro ari dakavshirebuli,mesmis batono,magram am lib.ge-s xo yavs saredaqcio kolegia tu damfuznebelta jgufi tu ragac egeti,romlebic textis dadebamde kitxuloben  da  davijero ar examushat anton i-is magali stilit molaparake jurnalisti?

tavistavad koshmaria,roca adamiani tvlis ro,tu mcerlobase da poesiasea laparaki,aucileblad unda gamoiyenos iseti sityvebi,rogoricaa ,,xelecifeba'', ,,agsrulda'', ,,zaluzs'', ,,mokiafe'', ,,agchurvili'' da  msgavsi xelovnuri  elementebi...(ara,arsebobs konteqstebi,sadac  es sityvebi sruliad ar ari uadgiloa da zalian mshvenivradac jdeba,magram ara am interviushi...) iseve,rogroc koshmaria,is rom eklesiashi   marto  kabit sheizleba iloco  da  is ro saqartvelo ro giyvars,marto  sufrase unda gaxsendebodes,magram am bolo ors tavi ro gavanebot ,margalitebi   interviudan...

ise,samartlianobistvis unda agvnishno,ro am jurnalists sityvebis uadgilo raxa-ruxshi arc  dato magradze udebs  tols...,,gmertisgan mortmeuli cutisofeli'' ra  arsebaa,me magalitad  ver gavige,iseve rogroc  - misi ,,gulcrfeli cadili''...

,,ვიღაც წერს იმიტომ, რომ სხვაგვარად არ ძალუძს, მავანს სარფიანდ ეჩვენება ეს ხელობა, ვინმე სახელის მოხვეჭას ცდილობს, ზოგს სხვა პროფესია და საქმე არ ხელეწიფება. იქნებ, ლექსების წერა იმის ამოთქმაა, რასაც სხვა ფორმით ვერავის გაუმხელ?'' etyoba vinmem rodesgac  utxra,erti da imave sityvebis gamoyeneba cudi toniao da  xan vigac gvyvavs,xan mavani da  xan vinme,sabolood ki sashineli cinadadeba...an es amotqma ra  ubedurebaa,amooxvra an amotxra  xo ar ari...tavistavad poetoba ro xelobaa,egec axali ambavia,me  mcxobeloba da oqromchedloba megona  xeloba da  kide fexsacmelebis sheketeba... magram me sxvagvarad ar  zaluz-sic magivradac sxvagvarad ar sheuzlias ufro didi siamovnebit   vambob,iseve,rogorc  ar xelecifeba-s magivrad  ar sheuzlias...ufro  meadamianureba da  vqna...

,, ბევრია ისეთი სტრიქონი, რომელიც დაუწერელი დაგრჩა, რომლის ამოთქმაც გსურდა, მაგრამ ფურცელმა არ მიიკარა?''

kitxvis azrianobas ro tavi davanebo,kide ert amotqmas ver gavuzleb...

,,საქართველოში მწერალს მრავალი ვალდებულებებით ხუნძლავდნენ ხოლმე. როგორ ფიქრობ, რა ძალუძს პოეტს და რას არ აკადრებს არასოდეს საკუთარ თავსა და ხალხს?''

xo,am chveni mesame magali stilit molaparake teasgan  mcerlebis daxunzvla cota ar iyos da  gamikvirda...es mcerali yvela-yvela da saaxalclo nazvis xe xo ar ari,am mezoblis viri...tan ragaceebi  unda zaluzdes tu ar da ,uxerxulai egeti sityvebis gamoyeneba...

,,ყველა პატრიოტს, და ამიტომაცაა პატრიოტი, განსაკუთრებულად უყვარს თავისი ქვეყანა, რა გინდ წყალწაღებულიც იყოს.'' 

xo,cyalcagebulic arashesabamisia qveyanastan mimartebashi,marla cyalcagebulic ro iyos da  kide,partoiti ratomac ari adamiani,eg ramenairad ganmartebis gareshec vicit  mgoni...

xoooda,cyalcagebulebis da  mkvdrebis siyvaruli kide partiotizmi ki ara,nekrofiliaa.partiotizmi samshoblostvis rame ceiseri saqmis gaketeba ufroa,tundac uketesi qartulit laparaki...

მწერლებს დღესასწაულებით დიდად არ ანებივრებენ, თუმცა რიგითი ადამიანებისგან განსხვავებით, მათ შესწევთ ძალა, სულიერი ზეიმი მოიწყონ. როგორი უნდა იყოს თანამედროვე ქართველი მწერალი საზოგადოებისთვის და რა უნდა გააკეთოს ამ უკანასკნელმა "დღესასწაულის წადილი" "მთელი სიმკაცრით" რომ არ "დასაჯოს"?

yvelase didi saocreba:turme mcerlebi unda gaanebbivros vinmem da taanc dgesascaulebit...

bavshvebs ro unda moucyo shigadashig ragaceebi,eg vicodi,mara tu  mcerlebsec unda ezruna vinmes,eg ar..

tan yvela,yvela da saqartveloshi yvela dgesascauli 5jer aginishneba tavisi cina da shemdegi periodebit da  meti raga dgesascauli undat?

aaaaa,turme sulier seimse yofila laparaki...

ar vici,me magis shinaarssac ver vigeb,iseve rogroc gmertisgam mortmeuli  cutisoflisas...

da bolos,magraziseuli  sibrzne :ნიკოლოზ ბარათაშვილი მოხელე იყო და შედევრებს წერდა. ტალანტი არ იკარგება... da  adarebs tavis samelmcifo moxeleobas...

ro ar vtqva,sad  baratashvili da sad shen tqoo,is mainc unda vtqva,sad kancelariashi ragac qagaldebis mocesrigeba da  sad kulturis ministroba tqoo...

sul dakarga am xalxma sindisi,enis codnas ro tavi davanebot...