სახლი“მე მინდა სახლი, რომ იქიდან სადმე გავიქცე...”როცა გისოსები შუაშია,ძნელია მიხვდე რომელი მხარეა სატუსაღო,გისოსებს აქეთ, თუ გისოსებს იქით.არასდროს ყოფილხარ სულერთი,სულ ერთი იყავი. შენ კი ამ სიცარიელეს, სიტყვებს შორის ვერც კი ხედავდი.ჩემი საათი, რომელიც ყველას ჩემი სურათი ჰგონია,მუდამ ერთ დროს მიჩვენებს_შენ მე მაკლიხარ.თვალები_ჩემი სახლის ფანჟრები, წამდაუწუმ იხსნებიან და იხურებიან.კარი არ მაქვს, და შემოსასვლელად, ფანჟრებს გთავაზობ_დახურვამდე თუ შემოასწრებ...ჩემი სახლი კი, უფრო სწორად ერთი ოთახი,ფიქრების არქივით,ოცნებების სასაფლაოთი,და სიზმრების დამტვერილი თაროებით_ჩემში ეტევა.თუ კი სხვები სახლში ცხოვრობენ, ჩემი სახლი ჩემში ცხოვრობს და ამ ხნის მანძილზე ისე გაზრდილა, რომ ვეღარც გადის...შემოდი რა,შემოდი და ერთად ვიცხოვროთ.თორემ გისოსები შუაშია დაძნელია მიხვდე, რომელი მხარეა სატუსაღო,თორემ მანძილს სიტყვებს შორის ვეღარ ხედავ დაჩემი საათიც დროს აღარ მიცვლის.იქნებ ფანჟრიდან გადმოიპარო,თორემ...სახლიდან ვერ გამოვდივარ.
ioriki