შენ ხარ ქარის გამონაგონიჩემს ფიქრში,
სადაც არ არსებობს
ცარიელი ადგილი შენი ოცნებებისთვის
რომლებიც ფრთხილი ჩეიტებივით სხედან
გამქრალი ამდენი სახის ამდენ ნორჩ ტოტზე
და არ იციან,როდის გაქრებაის, რაც უკვე გაქრა მრავალგზის და არც ოდესმე გამოუჩნდებათ,
და მათი ფრენა არის არცოდნა გამქრალის ხსოვნის
სადაც მე და შენ,
როგორც თბილ ძაფს,
ვართავთ ერთმანეთს
და ერთმანეთის გასაგონად იღიმიან "სად ვართ" და "ვინ ვართ"
რომელ შენს ფრთაში? რომელ ჩემს ფიქრში?
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen